मुना मदन

पिँजडाभित्र जलेकी चरी नबेाली रूनेछ
ठुँगेर डन्डी बत्तिइ भने कहाँ पेा हुनेछ
क्षण क्षण प्यारा हुनेछन् मेरेा जलेका जीबन
खरानीबाट छिनछिन बिउँती रूनेछ सम्झना
छहारी दिने रसिलेा बादल लुकेकेा बिलाए
शीतकेा दाना सुकेकी फुल
खङ्रग्रङ्रग भइ सुकेर मुल