आज किन

अनायसै आज किन भरिएछ गह पनि
सुकाउँछु भन्दा भन्दै छल्की दियो दह पनि

भरिएको गह बोकी बाटो खोज्दा अध्यारोमा
धर्ती किन उज्याल्दैन? यही बेला टह पनि

टहै बिना भए पनि भाग्य कोर्छु भनेकोथेँ
ठेस लाग्यो त्यहीनिर पोखियो कि सह पनि

छल्किएका दहहरु साम्य शान्त पार्छु भन्दा
सधैं हलचल हुन्छ किन?मेरो मात्र बह पनि

दर्जा श्रेणी के के मिलान भन्छन आज मान्छेहरु
देखिन त कुन होला मेरो आफ्नो तह पनि

जिन्दगी को यात्रा

जिन्दगी को गोरेटो मा भौतारिदै हिंडे
जिबन भन्नु सँगर्श रहेछ बल्ल मैले चिने
जिन्दगी को यात्रा पनि साह्रै लामो हुदो रैछ
कस्लाई के था गन्तब्य मा कसो गरी पुग्ने हैछ
कस्ट्कार यात्रा मेरो सह यात्री कोही पाईन
सान्तोना का दुई शब्द बोली दिने कोही छैन
जेन तेन जिन्दगी को आधा यात्रा काटी सके
... अब बाँकी यात्रा पनि येक्लै काट्ने आटी सके

रुनुको पीडा

सम्झेर कसैलाई रुनुको पीडा
पाएर सबै केहि नहनुको पीडा
बिषाक्त यो प्रहर बिचमा
तिम्रो तस्बिर छुनुको पीडा
चिथोरि घाउ चीच्चाई आफै
नुनीला आँखा धुनुको पीडा
जलेको मुटु बोकेर छातीमा
कसैलाई माया दिनुको पीडा
शुन्य भै बिबेक चकमन्न सबै
मुटुको चाल रोकिनुको पीडा